Zabiegi medycyny estetycznej są bezpieczne tylko wtedy, gdy wykonują je dobrze przeszkolone i doświadczone osoby – najlepiej lekarze. Ingerencja w twarz wymaga doskonałej wiedzy anatomicznej. Jest to struktura bogato unerwiona, unaczyniona, a do tego znajdująca się w bliskiej odległości od mózgu. Dlatego konsekwencje nieprawidłowo przeprowadzonych zabiegów mogą być bardzo poważne. Dzisiaj porozmawiamy o unaczynieniu tętniczym twarzy w kontekście medycyny estetycznej.

Warto podkreślić, że lekarz medycyny estetycznej musi nie tylko znać anatomię twarzy, ale także uwzględniać osobnicze uwarunkowania anatomiczne. Każdy z nas jest wyjątkowy – dotyczy to również budowy naszego ciała. Dlatego niezbędne jest przeprowadzenie badania przed wykonaniem zabiegu. Lekarz musi ocenić budowę tkanek, ich stan i zawartość. Dzięki temu może dopasować odpowiedni preparat i głębokość iniekcji, a tym samym zminimalizować ryzyko powikłań. Dobra znajomość anatomii to także lepsze i bardziej naturalne efekty!

Unaczynienie tętnicze twarzy – dlaczego jego znajomość jest ważna?

Twarz człowieka jest bogato unaczyniona. Gdybyśmy porównali ją do mapy, widzielibyśmy na niej imponującą plątaninę “dróg”, czyli naczyń krwionośnych. Zaopatrują one w tlen i substancje odżywcze wszystkie tkanki, a także usuwają z nich zbędne metabolity.

Takie bogate unaczynienie twarzy zwiększa ryzyko różnego rodzaju powikłań. Nieprawidłowe wprowadzenie preparatu lub jego nieodpowiednia ilość i gęstość może spowodować zamknięcie światła naczynia lub jego uciśnięcie. To z kolei skutkuje martwicą tkanek i ma bardzo poważne konsekwencje zdrowotne.

Nie można zapomnieć o tzw. trójkącie śmierci. Czyli obszarze twarzy obejmującym nos i górną wargę. Ze względu na specyficzne unaczynienie tego obszaru może dojść do zakażenia, a drobnoustroje mają łatwą drogę do układu nerwowego.

Lekarz medycyny estetycznej pracuje z tkanką podskórną. Jednak nieumiejętna iniekcja i brak znajomości przebiegu naczyń krwionośnych może skutkować ich uszkodzeniem. Konsekwencją jest krwiak. Co prawda wchłania się on w ciągu kilku dni. Mimo to żadna pacjentka nie chce wyjść z gabinetu medycyny estetycznej w mankamentem na twarzy.

Dlatego znajomość topografii naczyń – w szczególności tętnic – ma kluczowe znaczenie. Co więcej, lekarz medycyny estetycznej powinien się stale doszkalać i aktualizować swoją wiedzę w tym zakresie.

Unaczynienie tętnicze twarzy

Unaczynienie tętnicze twarzy pochodzi od:

  • tętnicy szyjnej wewnętrznej,
  • tętnicy szyjnej zewnętrznej.

Tętnica szyjna wewnętrzna jest głównym naczyniem krwionośnym zaopatrującym przednią część mózgowia. Biegnie od 3–4 kręgu szyjnego do podstawy czaszki. Dopiero w końcowym odcinku oddaje gałęzie. Z punktu widzenia medycyny estetycznej najważniejszą z nich jest tętnica oczna. Wraz ze swoimi gałęziami zaopatruje ona całą zawartość oczodołu – razem z okiem, zatoką klinową, komórkami sitowymi oraz błoną śluzową kości sitowej, małżowiny nosowej górnej i przegrody nosowej. Dodatkowo częściowo zaopatruje nasadę nosa, skórę czoła i powieki.

Tętnica szyjna zewnętrzna odchyla się przyśrodkowo i do przodu od tętnicy szyjnej wewnętrznej. Biegnie w kierunku kąta żuchwy, do dołu zażuchwowego. Jej przebieg jest bardziej zewnętrzny. Tętnica objęta jest miąższem gruczołu ślinianki przyusznej.

Tętnica szyjna zewnętrzna oddaje liczne gałęzie. Są to:

  • tętnica twarzowa

Zaopatruje przednią część twarzy oraz boczną ścianę i dno jamy ustnej. Dzieli się na część szyjną i twarzową, a ich granicę stanowi dolny brzeg żuchwy. Biegnie do góry i do przodu – pod mięśniem dwubrzuścowym i rylcowo-gnykowym. W trójkącie podżuchwowym dzieli się na tętnicę podniebienną i tętnicę podbródkową.

Natomiast w obrębie twarzy tętnica twarzowa dzieli się na: tętnicę wargową dolną, tętnicę wargową górną, tętnicę kątową. Unaczyniają one wargi i skrzydła nosa.

  • tętnica szczękowa

Jest jedną z końcowych gałęzi tętnicy szyjnej zewnętrznej. Rozpoczyna się na przyśrodkowej powierzchni szyjki wyrostka kłykciowego żuchwy i odchodzi przyśrodkowo. Biegnie przez dół podskroniowy, przechodzi w szczelinie między mięśniami skrzydłowymi bocznymi a mięśniem skroniowym. Jest ułożona bocznie do nerwu żuchwowego i zębodołowego dolnego.

Dochodzą do niej liczne gałęzie, które zaopatrują uszy (tętnica uszna głęboka i tętnica bębenkowa przednia), mięsień żuchwowo-gnykowy (gałąź żuchwowo-gnykowa), bródkę (tętnica bródkowa), okolicę przeduszną, mięsień żwacz (tętnica żwaczowa), mięśnie żucia (gałęzie skrzydłowe), skronie (tętnice skroniowe głębokie – przednia i tylna), policzki (tętnica policzkowa), przednią powierzchnię szczęki (tętnica podoczodołowa), jamę nosową (tętnica klinowo-podniebienna), małżowiny nosowe (tętnice nosowe tylne boczne).

  • tętnica skroniowa powierzchowna

To jedna z dwóch końcowych gałęzi tętnicy szyjnej zewnętrznej. Zaopatruje twarz poniżej łuku jarzmowego, boczne ściany oczodołów i miękkie sklepienie głowy. Odchodzą od niej: tętnica poprzeczna twarzy, tętnica jarzmowo-oczodołowa oraz gałęzie czołowe i ciemieniowe.

Dobry lekarz medycyny estetycznej nie tylko zna anatomię twarzy i przebieg tętnic, które ją zaopatrują. Potrafi także wyobrazić sobie ich przebieg. Nie kieruje się też rutyną, która potrafi zgubić!